Bash خودش دارای تعدادی گزینه خط فرمان است. این هم برخی از آنها که مفیدتر هستند.
-c
فرمان‌ها را از رشته بعد از آن می‌خواند و هر شناسه را به پارامترهای مکانی تخصیص می‌دهد.
bash$ bash -c 'set a b c d; IFS="+-;"; echo "$*"' a+b+c+d
-r
--restricted
پوسته یا اسکریپت را در وضعیت محدود شده اجرا می‌کند.
--posix
Bash را وادار به همنوایی با وضعیت POSIX می‌نماید.
--version
اطلاعات نگارش Bash را نمایش داده و خارج می‌شود.
--
گزینه‌ها را خاتمه می‌دهد. هر چیز پس از آن در خط فرمان، یک شناسه است، نه یک گزینه.